تفاوت تهمت و افترا
تهمت و افترا از نظر لغوی و اصطلاحی متفاوت می باشند. تهمت، اظهار بدگمانی و افترا، دروغ بافتن است.
تهمت از ریشه «تهم» و در لغت به معنی بوی گندیدگی و فساد است. اگر شخصی به فرد دیگری تهمت بزند یعنی او را به فساد و تباهی نسبت داده است ولی افترا از ریشه «فری» به معنی خلق کردن چیز باطل است. پس هنگامی که شخصی افترا می زند، بر باطل لباس حق پوشانده و آن را به دیگری به عنوان مطلبی حق و درست نسبت می دهد و این خلقت باطل و این نسبت دروغین است. افترا به معنی جعل، خلق و ساختن دروغ و باطل است. همچنین افترا به معنای قذف به زنا نیز می باشد.
در اصطلاح حقوقی، افترا به معنای وارد نمودن عملی مجرمانه بر خلاف واقعیت و حقیقت به شخص یا اشخاص به استفاده از طرقی است که در قانون ذکر شده می باشد، با این شرط که صحت افترای نسبت داده شده در مراجع قضایی اثبات نشود. به عبارت دیگر در تعبیر حقوقی، نسبت دادن امری که بر اساس قانون جرم محسوب می شود به شخصی دیگر افترا گفته می شود.
تهمت به معنی نسبت دادن کاری ناشایست به فردی دیگر است در حالی که آن ایراد و عیب در آن شخص وجود ندارد در تهمت به شخصیت فرد که به او تهمت نسبت داده شده لطمه و صدمه وارد می شود ولی در افترا شخص تهمت زننده با آگاهی و علم، عیب و عمل نادرستی را به دیگری نسبت می دهد و می داند آن فرد دارای آن عیب نمی باشد و یا آن عمل نادرست را انجام نداده است.
افترا در حقیقت فعلی تهمتی است که شخص تهمت زننده برای متهم کردن دیگری، ادوات و وسایل جرم را به شخص نسبت می دهد یا در محل کار، منزل و… قرار می دهد و از شرایط تحقق افترا، انتشار آن است.
تهمت یا افترا به بیانیه یا اظهارنظری گفته می‌شود که ادعایی آشکار یا ضمنی به یک فرد، کسب‌وکار، فراورده، گروه، حکومت، دین یا ملت نسبت می‌دهد که موجب ایجاد تصویری منفی یا نادرست برای آنها می‌شود. این واژه با توجه به شرایط حقوقی همچنین شامل سخنان تحقیرآمیز یک فرد نسبت به دیگری بدون در نظر گرفتن راستی یا کذب بودن آن، که چه به صورت کلامی یا نوشتاری منتشر شده باشد، می‌شود. در اسلام تهمت زدن از گناهان کبیره به شمار می رود
ویکیپدیا
ما در مقاله‌ایی جدا به بررسی افترا چیست؟ پرداخته‌ایم می توانید با مراجعه به این صفحه به اطلاعات خوبی در این باره آشنا شوید.
